دل پیچه هسته‌ای

سلام

ببخشید که این مدت نشد چیزی بنویسم.

از فراست ممنونم که نظرش رو (با اینکه چند هزار کیلومتر دورتر می‌رفت) داد. از درویش خان هم ممنونم که با وجود اینکه تازه از ICU برگشته اما سعی کرد نظر بده که یه جایی بره حالا دور و نزدیکش مهم نیست. البته  درویش خان عزیز، اگر اون لینکش باز نمی‌شه می تونی روی لینک right click کنی و save as target بزنی. در هر حال من از طرف لینک از شما معذرت می‌خوام.

خلاصه که از همه ممنونم. وقتی نظر می‌دین احساس می‌کنم تنها نیستم و از خوشحالی اشک تو چشام جمع میشه و ... واه واه چقدر لوووووووووس! 

بگذریم... آقا ما هر چی جلوی خودمون رو گرفتیم که درباره این بمب اطمی ثله آمیظ حثطه‌ای چیزی ننویسیم نشد! به خدا حالم بد شد و به قول دوستان دل‌پیچه هسته‌ای گرفتم. این کانال رو میزنی از خطر ایران میگن، اون کانال رو میزنی از تحریم میگن، روزنامه می‌خونی از تروریست بودن ایران میگن، توی سایتها میری از حمله به ایران میگن...! ای بابا !

به خدا ایران چیزهای دیگه هم داره: سعدی، حافظ، سی و سه پل، تخت جمشید، آبگوشت، نون سنگک، دماوند، بوعلی، خیام، عسل سبلان، سوهان و گز، کاهو سکنجبین، شمال سرسبز...

هی یه وقت نگین دلش تنگ شده ها! نخیر اصلا هم این طور نیست فقط می‌خوام بگم مردم دنیا این ها رو هم بدونن. بابا اخه مریضیم مگه؟!! واسه چی بهانه دست دنیا می‌دیم؟ من یه سوال اساسی دارم:

آقا (یا خانم) فرض کنید که الان ما انرژی (نه بمب) هسته‌ای داریم و یکی که نه بلکه ده تا نیروگاه هم داریم. تازه زباله های اتمی رو هم می‌ریزیم توی جوب خیابون ولیعصر و راحت. به نظر شما اون وقت دیگه مشکل مرغ و گوشت و قیمتها و مسکن و معتادها و اکس و این‌چیزا حل میشه؟! اگه حل میشه من همین الان می‌رم بیرون داد می‌زنم: انرژی حصطه‌ای هغ مثلم ماصط!

آقا اما این وسط خنده‌دار ترین چیز دو تا چیز بود:

۱- چین و هند و روسیه که این همه بهشون پول دادیم و کفشاشون رو حسابی واکس زدیم موقع رای دادن چهار تا انگشت شون رو بستن و انگشت بزرگشون رو به ما نشان دادند. البته اونا منظورشون پیروزی بود و ما بد برداشت کردیم!

۲- از همه باحال تر ۳ تا کشوری بود که از ما حمایت کردند: سوریه و کوبا و ونزوئلا!! آقا تو رو خدا یکی به اینا بگه که از ما حمایت نکنن. آخه ما یه زمانی آبرو داشتیم ناسلامتی!

و اما یه جوک هسته‌ای: (البته قدیمی هست)

دو تا معتاد داشتن پای بساطشون با چایی خرما می خوردن و هسته های خرما رو به هم پرت می کردن. این یکی به اون یکی میگه: اصغری! هیچ می‌دونی ما الان داریم چیکار می‌کنیم؟ اون یکی میگه: آره داداش! جنگ هسته‌ای اون هم بین دو ابرقدرت!!

نظر بده... الهی خیر از جوونیت ببینی.

تا بعد...خدانگهدار